تونل وحشت جدید

دیروز مامان زنگ زد که ما می خوایم بچه ها(برادر و پسر خاله جان) رو ببریم پارک ارم،برای شام هم سمبوسه درست کردم. شما هم اگه دوست داشتین بیاین. با محمد صحبت کردم اولش گفت نه،ولی تا اسم سمبوسه رو شنیدن تغییر عقیده داده وگفت می رویم! خلاصه شب اومدن دنبالمون و رفتیم پارک. همون اول هنوز بساط رو پهن نکرده همسر پیشنهاد دادن که سمبوسه ها رو بخوریم.مامان سمبوسه ها رو تقسیم کرد و تو یه بشقاب شیش تا سمبوسه گذاشت برای من و محمد. زن و شوهر یکی از یکی آبرو بَرتر.تا مامان سهم بقیه رو بده بشقاب ما خالی شده بود. داییم با تعجب به ما دو تا نگاه می کنه و میگه شما دو تا استرس دارین؟!! و مامان هم باز سمبوسه میذاره تو بشقابمون.بعد از شکم چرونی میریم سراغ وسایل.من که خیلی وقت بود از این وسایل پرهیجان سوار نشده بودم.و حسابی ترس وجودم رو گرفته بود.تصمیم گرفتم برای غلبه بر ترسمم که شده چند تاشو سوارشم.البته نه اون خیییلی خفناشو.بالاخره دلو به دریا زدیم و منو دو تا پسرا اولین وسیله رو انتخاب کردیم و بلیط گرفتیم.خداییش استرس گرفته بودم.مخصوصا اینکه تو این مملکت خیلی نمیشه به ایمنی وسایل مطمئن بود.من که همش چشمامو بسته بودمو جیغ میزدم.خیلی پر هیجان بود بعدش شیر شدیم و یه وسیله دیگه سوار شدیم و بعدشم رفتیم سراغ کشتی صبا.من که قبلش با خودم می گفتم این در برابر وسایل قبلی بچه بازیه.اما وقتی کشتی رفت بالا عمیقا به غلط کردن افتادم.هر آن احساس می کردم وقتی اون سمت کشتی که ما نشسته بودیم میره بالا و می خواد بیاد پایین ،پرت میشم پایین.دیگه جیغ هم تو گلوم خفه شده بود و فقط زیر لب اشهد می خوندم و لحظه پایین اومدن یا ابوالفضل می گفتم 

این پسرخاله ما گیر داد که بریم تونل وحشت.من که قبلا رفته بودم می دونستم که خیلی مسخره اس.ولی به اصرار اون رفتیم به سمت تونل وحشت.دم در ورودیش نوشته بودن تونل وحشت جدید.ما هم خوشحال شدیم. من و محمد با هم نشستیم،داییم صندلی پشتیمون. و برادر جان و پسرخاله جان کمی بعد از ما حرکت کردند.توی تونل که همون عروسکای مسخره قدیمی بود.و فقط گاهی داییم از پشت سر اذیت می کرد ما رو که ناگهان یه نفر تو تاریکی اومد به سمت واگن. من اول فکر کردم یکی از اون عروسکاس ولی یهو چراغ قوه رو گرفت تو صورتش و فریادکنان چسبید به محمد.یعنی رسما یه آن سکته رو زدیم ما.گرفتین ماجرا رو؟یکی از کارکنای اونجا می رفت تو تونل و یهو تو تاریکی می پرید بیرون  

آقا ما مرده بودیم از خنده،سریع پریدیم پایین و منتظر پسرا شدیم تا عکس العملشونو ببینیم.آخه هر دوشون خیلی غد بازی در میاوردن.هنوز واگن نرسیده صدای مهیب فریادهای برادرجان بود که به گوش می رسید واگن که رسید دیدیم آقای ملت بترسون چسبیده به داداش ما و دستشو گرفته و بدو بدو کنان با واگن داره میاد.داداش ما همینجور داد میزد،پسر خاله ما هم که از ترس به حال غش افتاده بود یعنی دیدنی بود این صحنه،این دو تا بچه پررو رنگشون شده بود عین گچ. یعنی دل و روده پیچید به هم بس که خندیدیم به اینا.داداشم می گفت یهو تو تاریکی یکی دستمو گرفت دیدم دستش چقدر نرمه.هنگ کردم یه لحظه بعدشم یه دفعه چراغو انداخت تو صورتش و نعره کشید.مهدی(پسرخالم) که پس افتاد منم با مشت می کوبیدم رو دستش،ول نمی کرد دستمو.دیشب شب بخیر گفتیم لالا کنیم محمد یهو زد زیر خنده نصفه شبی،میگم چته؟ میگه یاد بچه ها افتادم تو تونل وحشت.خلاصه این تونل وحشت هم خاطره ای شد واسه ما. 

همه لحظه هاتون بشه خاطرات شیرین الهی